Koppenberg, snik

Eerst verbijstering, dan extatische woede, nu enkel nog teleurstelling en rouw zijn de emoties die ik voel, nu ik toevalligerwijs te weten ben gekomen dat de Koppenberg niet meer in het parcours zit van de Ronde.
Wat moet ík dan gaan doen? Wie gaat er nu voor míj zorgen? En we hebben het altijd zo goed gehad samen, nooit een woord van afgunst of nijd, altijd goedgeluimd, nooit een kwaad gebaar is er gevallen. Ik zal het leven verder door moeten met het litteken dat achterblijft nu een trouwe minnares van mij is weggerukt uit mijn hart. Ik zal nog wel lachen, maar niet meer zoals vroeger. Ik zal nog blij zijn, maar niet meer zoals vroeger. Ik zal nog huilen, maar enkel harder dan vroeger.

Autodelen in Mechelen

Alweer een nieuw spannend avontuur gelanceerd: het autodelen maakt nu ook deel uit van mijn leven. Voor alle mensen zonder auto die graag in een azuurblauwe Ferrari Punto at cost zouden willen scheuren: geef me een seintje, en ik geef u een contractje.
Vroem vroem, ik ben er alweer mee weg !
Autodelen Mechelen

Knotsenbol

De sjampie was lekker en overvloedig, dus dat was OK, maar gisteren heeft het verschrikkelijke lot alweer toegeslagen. Een verdwaasde pipo is achteruit tegen mijn azuurblauwe Ferrari Punto geknald, en heeft daar lelijk huisgehouden. Meer kan ik er niet over kwijt, het gerechtelijk onderzoek loopt nog.

Sjampie

Vrijdag gaan we naar de Sjampie-streek om feest te vieren. Graag had ik van de deelnemers enige zin voor verantwoordelijkheid gevraagd. Zij kunnen die kweken op deze door de overheid van Florida gesponsorde website. Bedankt hiervoor.

Verontschuldigingen

Gelieve mij te verontschuldigen, lieve lezer, voor de vrijpostigheid waarmee ik nagelaten heb u te informeren over het reilen en zeilen mijns levens. De uitvluchten die ik hieronder zal opwerpen zijn geenszins van die aard enige verschoning te kunnen inroepen, maar uit maatschappelijke gewoonte zal ik ze toch maar opbrengen:
- ik ben op reis geweest naar la Provence Verte, en daar was het veel te warm.
- hier in België is het ook veel te warm
- er is bijna niets spannends gebeurd in mijn leven

tot vorige donderdag akkerdjie, amai mijnen djiffel. Toen ben ik gewapend met een dosis lef, een goed gemoed en mijn broer naar de Goudvoorn geweest. We hebben onszelf daar twee visstokken gekocht, een koppel haken, dobbers, loodjes en onthakers, en vooral een volle bak maaikes. Daarna zijn we naar de vaart gereden en hebben ons daar overgegeven aan drie volle uren ongebreideld visplezier. Ik vergeet u nog te vertellen over het tweede belangrijkste attribuut dat we bijhadden: een koude frigobox; en het belangrijkste: frisse pinten.

Met veel trots meld ik u dan ook dat ikzelf twee rietvoorns gevangen heb, en mijn broer één rietvoorn. Al wie wil komen vissen met mij, kan via comments hieronder een afspraak boeken.

Congé avant la porte

De vakantie staat voor de deur. Een gezellige nervositeit bouwt zich op ten huize Jacquesman. Voor het eerst sinds lang worden de wasmanden eens volledig geledigd, het wasmachien volledig gevold. Gisteren ben ik nog in allerijl naar de Zeeman geweest voor een korte broek of tien, maar helaas, ik vond niet echt mijn genre. Mijn genre, dat is in de eerste plaats heel goedkoop, omzeggens verniet, en daarbij ook nog supergroovymegacool, in een woord Zeeman dus. Maar niet gisteren, dus ga ik vandaag eens in de Wibra snollen.
Ik ben ook content dat ik een week die dikke hommel van boven ons niet meer moet tegenkomen. Dat schepsel heeft het gewaagd mijn Samick te bekritiseren ('waa worre doa zot vàn'). Trieste zaak, zo weinig zin voor esthetiek.
bzzzzzzzzzzzzzzzzz, ik ben er mee weg.

Hittegolf

Het is, mon dieu warm, ook in Mechelen. Mijn vingers zijn gesmolten, mijn verstand gebakken, mijn libido gefrituurd en mijn goesting verdampt. Komt daar nog een ongelooflijke drukte bij, en niet in het minst op den travoo, waar ik nu niet alleen het werk moet doen van manager, maar ook nog zelf moet werken ook! Dan kan je jezelf wel inbeelden hoe weltevree ik was toen ik enkele weekends geleden de trein naar Holland pakte, en daar bij wijze van welkom het volgende meemaakte. In Roosendaal meldde de machinist dat de trein niet meer verder kon, maar geen nood, iedereen kon rustig overstappen op een andere trein die nog in aantocht was. Zo gezegd zo gedaan, en een kleine duizend man stapt uit de sjokvolle trein om zich in een gedisciplineerde rij naar het andere perron te begeven. Ik heb zelden zo'n vol perron gezien, en ik besefte, mon cher Jacquesman, hier zit iets niet in den haak. Ik nam toen de tegendraadse beslissing om toch terug in de eerste trein te gaan zitten, en ziehier, het spul zette zich in beweging. Ik kan je verzekeren, dat was een heel comfortabele voortzetting van de reis, zo in een lege trein! De NS weet zijn Belgische klanten te verwennen.
(Op de bestemming aangekomen - Dordrecht of all places - bleek het comfort van korte duur: een bed and breakfast in een klein rijhuis waar een een gezin met 7 kinderen woont, geen goed idee).
jopla hie jopla hoo, ik begin aan den travoo!