Hittegolf

Het is, mon dieu warm, ook in Mechelen. Mijn vingers zijn gesmolten, mijn verstand gebakken, mijn libido gefrituurd en mijn goesting verdampt. Komt daar nog een ongelooflijke drukte bij, en niet in het minst op den travoo, waar ik nu niet alleen het werk moet doen van manager, maar ook nog zelf moet werken ook! Dan kan je jezelf wel inbeelden hoe weltevree ik was toen ik enkele weekends geleden de trein naar Holland pakte, en daar bij wijze van welkom het volgende meemaakte. In Roosendaal meldde de machinist dat de trein niet meer verder kon, maar geen nood, iedereen kon rustig overstappen op een andere trein die nog in aantocht was. Zo gezegd zo gedaan, en een kleine duizend man stapt uit de sjokvolle trein om zich in een gedisciplineerde rij naar het andere perron te begeven. Ik heb zelden zo'n vol perron gezien, en ik besefte, mon cher Jacquesman, hier zit iets niet in den haak. Ik nam toen de tegendraadse beslissing om toch terug in de eerste trein te gaan zitten, en ziehier, het spul zette zich in beweging. Ik kan je verzekeren, dat was een heel comfortabele voortzetting van de reis, zo in een lege trein! De NS weet zijn Belgische klanten te verwennen.
(Op de bestemming aangekomen - Dordrecht of all places - bleek het comfort van korte duur: een bed and breakfast in een klein rijhuis waar een een gezin met 7 kinderen woont, geen goed idee).
jopla hie jopla hoo, ik begin aan den travoo!