Koppenberg, snik
Eerst verbijstering, dan extatische woede, nu enkel nog teleurstelling en rouw zijn de emoties die ik voel, nu ik toevalligerwijs te weten ben gekomen dat de Koppenberg niet meer in het parcours zit van de Ronde.
Wat moet ík dan gaan doen? Wie gaat er nu voor míj zorgen? En we hebben het altijd zo goed gehad samen, nooit een woord van afgunst of nijd, altijd goedgeluimd, nooit een kwaad gebaar is er gevallen. Ik zal het leven verder door moeten met het litteken dat achterblijft nu een trouwe minnares van mij is weggerukt uit mijn hart. Ik zal nog wel lachen, maar niet meer zoals vroeger. Ik zal nog blij zijn, maar niet meer zoals vroeger. Ik zal nog huilen, maar enkel harder dan vroeger.
posted by le Jacquesman | 3:52 p.m.
2 Comments:
Je kan hem als eerbetoon altijd zelf gaan opfietsen. Als je zegt wanneer, sta ik op de top klaar met een primus en een stokvis.
En het is maar tijdelijk, de Koppenberg komt terug. De Koppenberg komt altijd terug!
Misschien kunnen we alsnog die actie in de detail bespreken. Dat vastketenen zorgt voor nogal wat logistieke problemen, en ik denk dan vooral aan het toilet.
Een reactie posten
<< Home