Happy Birthday to myself

Na 29 jaren in dit leven maak ik het testament op van mijn jeugd. Niet dat ik geld of goed ga weggeven, voor gulle jongen heb ik nooit gedeugd. Ik heb nog wel verklooide idealen, wie ze hebben wil die mag ze komen halen, maar niemand vindt ze echt fijn.

Dit gezegd zijnde weze het duidelijk dat ik vandaag mijn verjaardag vier. Dit jaar ga ik hiervoor eens echt iets wilds ondernemen. Ik heb namelijk een bomma-koffiehuisje gevonden in de buurt van de Zeeman waar elke jarige een gratis pannenkoek krijgt, en de knakker die dat beweerd heeft, die ga ik aan zijn woord houden.

Naast dit plezier van de pannenkoek moet ik echter ook het besef torsen dat deze verjaardag evenzeer betekent dat er alweer een verjaardag minder te vieren zal zijn voor mij. De eeuwige strijd tussen leven en dood wordt pijnlijk in het licht gebracht op dagen als vandaag, het efemere moment waarop op ik als 92-jarige leeftijd mijn laatste molecuul CO2 zal uitblazen lijkt weer minder veraf.

Een druilerige dag, regen op het raam, een stille file op de autosnelweg, vege tekens aan de wand.