Très occupé

lectori salutem!

vooreerst mijn welgemeende verontschuldigingen voor mijn onaangekondigd wegblijven! Niettemin streelt het mijn zo al grote ego dat enkele fansites reeds angst en vertwijfeling hebben uitgedrukt. Maar wie wil er nu een voorspelbaar, commercieel afgeborsteld substituut van een superstar zijn, terwijl je in feite een grillige rebel without a cause bent? Juist, niet le Jacquesman! Dus eigenlijk zijn die verontschuldigingen ook niet zo gemeend, maar dat mag je niet verder vertellen.
Gelukkig lig ik nu te bed met 102,11°F, en heeft de dokter me huisarrest gegeven, zodat ik weer wat tijd kan vrijmaken voor jullie, mijn lieve lezers. Een virale infectie heeft me lekker te grazen genomen. Buiten de pijn in mijn knar, het gloeiende gevoel, het lekkende zweet, de tranende ogen en de tintelende spieren voelt het een beetje aan alsof ik een goeie J hebt geknald, en daar zijn we dankbaar voor. De hoge koorts zette me eens te meer aan het denken over klassieke thema's als leven en dood, liefde en haat, war and peace, en nog van die zever. Ik ben liever niet dood en wel levend, en veel meer valt er daar niet over te vertellen. En zeker niet nu de grootste ploeg van 't land kampioen gespeeld is.
Aan de groene vingers onder jullie kan ik melden dat de blauwe patatten veilig en wel onder de zwarte grond zitten. En ik heb het met mijn eigen bruine ogen gezien, ze waren blauw als smurfen.
Ik wou dat mijn smurfin nu bij mij was om me te verzorgen, maar helaas, de veiligheid van de mannen van 't spoor gaat voor. Of zijn het de mannen van 't spoor zelf die voorgaan? Niets is zo erotiserend voor een vrouw als een man in uniform. Ik maak me grote zorgen, zeker nu ik in de woonkamer reeds verschei keren het duivels boek 'waarom mannen niet luisteren, en vrouwen niet kunnen kaartlezen' heb zien liggen, en steeds op een andere bladzijde.
Maar ach, Guyke-parkeert-uwe-fiets-maar-tussen-mijn-tanden-Verhofstadt staat slechter getrokken, en niets verzacht het eigen leed beter dan vermaak om anders leed!